Przepaść, bardzo głęboka i stroma. Łatwo się tam poślizgnąć i pogruchotać sobie kości.
~~~
Sunny przybyła. Stanęła nad przepaścią.

*Hurrein przybył za Sunny i spojrzał w dół. Na szczęście nie miał lęku wysokości, ale poczuł, że łatwo można się poślizgnąć.*
- Ostrożnie tutaj. Wolę się lepiej trochę odsunąć od tej przepaści

Sunny pokiwała głową i usiadła. Spojrzała na Hurreina ciekawie.

*Hurrein również usiadł. Rozglądał się, a potem spojrzał na Sunny. Pokiwał głową uśmiechając się.*
- To już niedługo ich poznam

- Jak widać.
Sunny uśmiechnęła się szeroko. Nie była na krańcu przepaści, ale nie też zbyt daleko. Okolice urwiska powoli się sypały. Nagle suczka usłyszała, jakby coś zaczęło się odrywać tuż koło niej.

- Co jest?
*Koło Hurreina też coś się odrywało.*

Skarpa na której siedziała Sun oderwała się, ku przerażeniu suczki. Wbiła pazury w ziemię i zaczęła głośno krzyczeć. Spadała na sam dół przepaści.

- Trzymaj się!
*Wyciągnął łapę, ale nie mógł dosięgnąć Sunny, ponieważ za bardzo w dół się oddaliła. Wpadł na głupi i szalony pomysł, ale nie mógł pozwolić jej zginąć - przecież obiecał ją chronić. Pazurami u pierwszej łapy trzymał się krawędzi, natomiast drugą próbował sięgnąć*
- Podaj mi łapę!

Sunny spróbowała mu podać łapę. Gdy była już bardzo, bardzo blisko, poczuła, że coś łapie ją za ogon i wciąga na dół. Była to hiena Sunny próbowała ją kopnąć, ale zamiast tego ześlizgnęła się w dół. Była spokojnie na dnie przepaści, otoczona hienami.

*Hurrein widział to wszystko i zdziwił się.*
- "Skąd tu Hieny?!"
*Zdenerwował się i teraz skoczył na wprost przepaści. Na skutek tego przygniótł dwie hieny. Potem zawarczał i rzucił się na pozostałe.*

Sunny rzuciła się na jedną, zanim ją jednak zabiła hiena dosyć mocno podrapała ją w oko. Walczyła dzielnie. Kiedy skończyła, pomogła Hurreinowi, oślepiając hieny blaskiem kryształu. Zrobiła to tak specyficznie, że światło nie oślepiło psa.

*Dzięki pomocy w postaci oślepienia hien, pies mógł je spokojnie wykończyć. Natomiast jedna odzyskała panowanie i rzuciła mu się na łapę. Tak chwilę się szarpali, aż Hurrein popchnął hienę o duży kamień. Zaraz po tym dodał od siebie cios. Syczał z bólu, ponieważ nieźle ta hiena zraniła go w łapę.*

Sunny podbiegła do psa i zapytała się, z troską w swoich niebieskich oczach.
- Nic ci się nie stało?
Spojrzała na jego łapę. Ona czuła, że coś stało się przy jej oku.

*Spojrzał na swoją łapę.*
- ...wyjdę z tego.
*A teraz rzucił oczami na Sunny.*
- Boże... Twoje oko...

Sunny podleciała do kałuży i krzyknęła, widząc krwawiącą szramę na oku. Łezki napłynęły jej do oczu. Położyła się na ziemi, zakryła pyszczek i zaczęła płakać.

*Hurrein spojrzał ze smutkiem i współczuciem na Sunny. Utykając podszedł do niej.*
- Sunny...
*Położył się obok niej. Chciał ją pocieszyć.*

Sunny dalej łkała. W przerwie między łapaniem oddechu jąkała tylko takie zdanie.
- Wyglądam okropnie... wyglądam okropnie...

*Hurrein nie chcąc słuchać tego, przysunął się bliżej i przytulił przyjaciółkę.*
- Ciiii... już dobrze, wyglądasz ładnie. Ta szrama to nic...

Sunny wtuliła się w futro Hurreina, ale nadal płakała.

- Sunny...
*Hurrein współczuł jej, ale postanowił dalej działać w postaci pocieszenia*
- Przecież nie liczy się wygląd... liczy się wnętrze, charakter. Ta szrama nic nie znaczy. Moja mama miała kilka szram na policzkach, ale była dobrą osobą...  Zycie nauczyło mnie to, że nie patrzy się oczami, a sercem. Nie odwrócę się od Ciebie, rozumiesz? Nigdy.

Sunny podniosła głowę, miała ją trochę niżej niż głowa Hurreina. Popatrzyła mu w oczy. Miała coś powiedzieć...
- Hurrein...
Wtem z góry słychać było wołanie jakiejś suczki.
- Sunny! Sunny!
Sun odwróciła się i uśmiechnęła. Podbiegła do krawędzi przepaści i spojrzała w górę.
- Luna!
- Poczekaj, wyciągnę was!

*Nadeszła pomoc, Hurrein się ucieszył. Teraz cierpliwie czekał*

Po chwili Sunny i Hurreina objęło niebieskie światło, które zaczęło ich unosić do góry. Suczka spoglądała na Hurreina.

*Hurrein spojrzał na te niebieskie światło, a potem rzucił wzrokiem na Sunny oraz na szramę. Uśmiechnął się troskliwie.*
- Nie martw się, wszystko będzie dobrze.

Sunny lewitując jeszcze odwzajemniła uśmiech. Po chwili stanęła na ziemi. Luna podeszła do niej i przytuliła ją, długo oraz serdecznie.
- Oj Sunny, Sunny...
Szara husky skierowała ciekawy wzrok na Hurreina i uśmiechnęła się.

*Hurrein odwzajemnił lekkim uśmiechem. Odetchnął z ulgą, że nic poważnego się nie stało. Postanowił jeszcze pobyć w milczeniu, ponieważ i tak nie wiedział co w tym momencie powiedzieć*

Luna podeszła do niego i wyciągnęła łapę.
- Nazywam się Luna.
Szara husky uśmiechnęła się szeroko, zaraz za nią przepchnął się pręgowany akita.
- Diamond.
Przedstawił się krótko.

- Mam na imię Hurrein
*Wyciągnął łapę przedstawiając się*

*Max podszedł do psów* Hej

Owczarek Alex podszedł do Hurreina i przedstawił się.
- Alex.
Uśmiechnął się. Sunny szepnęła coś Lunie na ucho, a szara husky pokiwała głową. Jej starsza siostra zaczęła powoli odchodzić.

*Hurrein miło powitał wszystkich, a po chwili powiódł wzrokiem za Sunny. Nie wiem czy było dobrym pomysł samemu się oddalać gdziekolwiek. Zwłaszcza po tym ataku hien.*

Diamond rozmawiał o czymś z Alexem, a Luna nieco dalej wznosiła księżyc. Sunny oddalała się na tle zachodzącego słońca, wiatr wznosił tumany kurzu, które zakrywały jej sylwetkę.

*Każdy miał jakieś zajęcie, a co Hurrein robił? Właściwie to nic... spojrzał teraz na Jamnika (Maxa). Dawno nie widział takiej rasy*

Luna potoczyła wzrokiem po oddalającej Sunny i westchnęła.
- Coś się z nią niedobrego dzieje... ostatnio zaczęła wszystkich unikać...
Luna zamyśliła się i po chwili na niebie pojawił się dobrze widoczny obraz. Wyglądał jakby film. Były na nim przedstawione sceny ucieczki ze schroniska, bohaterskie czyny Alexa oraz kiedy zrozpaczona Sunny przyjęła ciężką ranę Sheza, prawie poświęcając życie.

*Hurrein skupił wzrok na ten obraz. Jednak nie chciał już na to patrzeć ze względu na to, że w środku czuł się źle. Przypomniały mu się niektóre sytuacje, które on przeżył. To chyba nigdy go nie zostawi. Głowę miał spuszczoną lekko w dół, a minę poważną.*

*Max podszedł do psa i uśmiechnął się* Cześć jestem Max *spojrzał na obraz*

*Hurrein popatrzył na jamniczka*
- Witaj Max... jestem Hurrein...

Luna uśmiechnęła się.
- Tamte czasy... były niesamowite... ale...
Diamond przyłączył się do rozmowy.
- Z Sunny ewidentnie się coś dzieje... ale się przed nami zamknęła. Każdy próbował z nią pogadać, ale nikomu nic nie powiedziała.

- Naprawdę? Myślałem, że wygadana z niej osoba. Przynajmniej kiedy ja z nią rozmawiałem.
*Zdziwił się Hurrein*

Alex spojrzał na niego zdziwiony, a po chwili się roześmiał.
- To widocznie masz na nią jakiś wpływ, z nami nie rozmawia już od półtorej tygodnia.

- Skoro ja mam taki wpływ, to może z nią porozmawiam. Dowiem się co ją trapi.
*Zaproponował Hurrein*

- Zawsze warto spróbować.
Luna uśmiechnęła, postać Sun zniknęła za horyzontem.

Nick podszedł do psów machając radośnie ogonem.

- Gdzie mogła pójść teraz?
*Zapytał się Hurrein, a po chwili zauważył Dobermana (Nicka)*
- Witaj

Luna uśmiechnęła się szeroko i merdając ogonem podleciała do Nicka.
- Nick!
Diamond widząc, że Luna chyba nie usłyszała, szepnął.
- Chyba do swojego domu.

- Okeeej, a gdzie ten dom?
*Podrapał się po głowie*

// Hurrein nie wie xD //

Nick także się uśmiechnął i przytulił Lunę. Po czym spojrzał na Hurrein'a.

Diam uśmiechnął się chytrze, ale po chwili przestał.
- Na Psiej Ziemi. Jest niedaleko wodospadu.
Alex spoglądał w gwiazdy.

- Okej, miło było was poznać.
*Zerwał się na łapy i popędził. A co? Lubił szybko biegać*

Diamond potoczył za nim wzrokiem i westchnął. Alex spojrzał w stronę rozanielonej Luny.

- A tamten to kto? *wskazał pyszczkiem kierunek w którym pobiegł Hurrein.*

- To? Hurrein. Nasz nowy znajomy i najprawdopodobniej klucz do duszy Sun.
Luna znów przywołała wspomnienia. Na niebie pojawił się obraz stada walczącego z hienami i Lunę, na którą leciały kamienie.

To co teraz? *spojrzał na Lune*

- Ale co?
Na obrazie Luna została przygnieciona przez kamienie. Widać było, jak wszyscy podlatują odkopywać ją spod gruzu. Alexa przeszył dreszcz.

*Patrzył na Obraz* Co teraz robimy?

- Nie wiem... ale przeczuwam, że niedługo coś się stanie.
Diamond przymknął oczy.

*ciągle patrzył na Obraz* Ale niby co?

- Nie wiem... ale na pewno coś.
I wtedy pojawiło się ostatnie wspomnienie. Luna stała na skale, pod nia doberman. Rzuciła się na niego, ale on był szybszy...

*Patrzył z uwagą na ostatnie wspomnienie*

Doberman, Rodrick przegryzł Lunie gardło. Następnie znęcał się nad nią, gryzł w różnych miejscach. Ciało zostawił.

Rodrick... wstrętny pies. Chyba jedyna osoba której nie znoszę...

Następnego już dnia Alex i Diamond obudzili się tylko w towarzystwie Maxa. Luny nie było.
- Ej, samica nas wykołowała!
Diamond oburzył się. Zastanawiali się, gdzie podziała się Luna.

*Max obudził się. Zauważył że Luny nie ma* Gdzie jest Luna?

Alex warknął.
- Pewnie poszła do domu...
Diamond przewrócił oczami.
- Samice...

*wstał* To co robimy? Zwiedzamy dalej czy idziemy po nią ?

Alex przymrużył oczy.
- Coś... tu biegnie...
Diamond przełknął ślinę.
- A co, jeśli to hiena?
Alex zaśmiał się. On będzie walczył.

Kolejny atak? to ja się może schowam. *Schował się za głazem*

Wtem pojawiła sie... Luna!
- Chłopaki, sorka nie mamy czasu! Po drodze widziałam Cirę.
Zaczęła teleportować każdego w miejsce, gdzie teraz był Fang z Cirą. Nadeszła kolej na Maxa.
- Musimy tam być!

Ale na co ja się przydam? *patrzył na Lunę*

Luna przewróciła oczami.
- Do wszystkiego.
Przeteleportowała Maxa i siebie.

//to w innym temacie//

// Aha xD //