Wchodzi się do niej tunelem. Jest to podwodna jaskinia.
~~
Sunny stanęła przed tunelem, zamyśliła się.

*Hurrein przybiegł w ten teren. Starał się wyszukać w ciemności dom Sunny, no i jej samej.*
- Sun?
*Zawołał donośnie*

Sunny odwróciła się. Była dosyć zadziwiona tym, co zobaczyła.
- H-Hurrein?

- O! Hej, znalazłem Cię.
*Hurrein uśmiechnął się lekko, podbiegł do Sunny i rozejrzał po terenie.*
- To Twój dom?

Sunny pokiwała głową i spojrzała na Hurreina z uśmiechem.
- Chcesz wejść do środka?

- Bardzo chętnie
*Hurrein wszedł do domu Sunny i ponownie się rozejrzał.*
- Zdecydowanie ładnie tutaj.
*Pochwalił, a potem spojrzał na przyjaciółkę.*
- W sumie przyszedłem porozmawiać, jeśli masz ochotę.

Sunny jakby nie usłyszała. Stanęła przed dwoma tunelami prowadzącymi w dół. Wskoczyła w lewy i zjechała z głośnym piskiem. Znalazła się w małym baseniku, jakby wyrytym w skale. Woda była ciemna i czysta, naokoło rosły różne kwiaty. Miały kolory tęczy, ale wspólną cechą był złoty środek.

*Hurrein westchnął. Postanowił zjechać za Sunny*
- Czy mam to traktować za odpowiedź odmowną?
*Powiedział gdzieś na głos Hurrein, a po chwili wskoczył do tego małego baseniku.*

Sunny wąchała kwiatki. Każdy z osoba. Odwróciła się w stronę Hurreina, wydawało jej się, że coś mówił.
- Coś mówiłeś?
Zapytała patrząc mu w oczy.

- Chciałbym porozmawiać, to poważne sprawy...
*Powiedział Hurrein, rozglądając się po otoczeniu. Ślicznie tu było*

Sunny ciekawie obejrzała się w jego stronę. Była nieco zdziwiona.
- Co się stało?
Zerwała złotego kwiatka i próbowała go sobie wpiąć za ucho, ale nie mogła.

*Hurrein podpłynął do niej i założył jej złoty kwiatek za ucho. Uśmiechnął się, ale po chwili spoważniał*
- Wiesz, może jestem kolejną osobą, która będzie Cię oto pytać za co przepraszam, ale... Zauważyłem, że unikasz swoich przyjaciół. Sami nawet mówili, że nie rozmawiasz z nimi. Martwią się o Ciebie, ja też... Czy coś Cię trapi?
*Spytał troskliwie*

Sunny spojrzała na niego strapiona, nie wiedziała co powiedzieć, pod futrem zrobiło się jej gorąco... odwróciła głowę.
- Wiesz... jest tyle do mówienia...
Jej głos był drżący i nierówny pod względem głośności.

- Mamy czas...
*Spostrzegł Hurrein*
- Chociaż jeśli nie chcesz rozmawiać o tym to zrozumiem i pójdę, dam Ci spokój. Ale wiedz jednak, że zmartwienia nie przynoszą nic dobrego, uwierz mi.

Odwróciła się i krzyknęła.
- Nie idź!
Po chwili uspokoiła się. Odetchnęła i spojrzała na Hurreina.
- Hurrein... szczerze? Czuję... że się wypalam. To co dawne nie powróci. Zmarnowałam tyle rzeczy, które miałam do zrobienia... w poprzednim życiu też to zrobiłam...

*Hurrein zdziwił się, a szczególnie wziął pod uwagę "w poprzednim życiu". Otworzył lekko pysk.*
- Poprzednie życie? Wiele rzeczy zmarnowanych?

Sunny westchnęła. Jej kryształek zaświecił, a ona oświetliła ściany naokoło. Było na nich pełno rysunków. Największy przedstawiał dwie skały. Na jednej był psopodobny przypominający Sun, na drugim przypominający Lunę wilk. Jeden był na tle słońca, drugi na tle księżyca.
- Nasze dusze żyją już od początku świata... nie idą do nieba, ale przechodzą z pokolenia na pokolenie... z podobnym wyglądem i zachowaniem...

*Hurrein spojrzał na to wszystko.*
- Rozumiem...
*Zamyślił się, ale po chwili zaczął mówić dalej*
- Mówisz, że wiele rzeczy nie zrobiłaś. A ile ja rzeczy nie zrobiłem, a planowałem? To nie jest tak, że wszystko pójdzie nam po myśli.
*Mówił*
- Muszę Ci powiedzieć, że jesteś bardzo odważną osobą i potrafisz pomóc tym, na których Ci zależy. Niedawno widziałem obraz w którym pokazana była scena jak przyjmujesz ciężką ranę na sobie, by ktoś inny mógł żyć. To jest wielki wyczyn...
*Pokiwał głową z szacunkiem*
- Sunny, nie odwracaj się od przyjaciół i rodziny. Doceń to, że ich w ogóle masz przez wiele lat... A ja... musiałem sobie sam radzić...

Sunny wysłuchała tego w spokoju i milczeniu. Cały czas patrzyła się na dół, w wodę. Kiedy Hurrein skończył, odwróciła się do niego. W jej niebieskich oczach lśniły jakby małe gwiazdki łez. Podpłynęła do Hurreina i wtuliła się w jego futro.
- Dziękuję... wiesz, ja nie odwracam się od rodziny... po prostu szkoda mi jednej ważnej rzeczy, nad którą teraz cały czas rozmyślam...
Odpłynęła i poświeciła na inne miejsce na ścianie.

- Co to jest?
*Zapytał Hurrein patrząc na ścianę*

Na ścianie widniał wizerunek dawnej Sun i innego wilka, niewiele później widać było tego umierającego samca. Były tam dziwne znaki.
- Będę na ciebie czekał w niebie... to powiedział, zanim odszedł...

*Różne myśli przechodziły przez Hurreina, widocznie zmartwiło go to*

- A skoro ja nie mogę iść do nieba... to...
Patrzyła się, jak zaczarowana na ten obrazek. Na dworze musiał wiać wiatr, skoro dostał się aż tutaj, i futro Sun zafalowało.

- Przykro mi, Sun...
*Współczuł jej Hurrein. To chyba był dawny partner życiowy Sunny. A tak przynajmniej wydawało się mu*

Sunny westchnęła i obejrzała się. Miała minę nieco obojętną, ale miło nastawioną.
- Kochałeś się kiedyś w kimś?

*Hurrein trochę został zaskoczony tym pytaniem, ale postanowił odpowiedzieć*
- ...Raz zakochany, a było to jeszcze wtedy gdy mieszkałem w mieście. Nie myślałem, że zapłaci mi się za to. Musiałem odejść, nie mogłem wytrzymać. Przez te parę lat zapomniałem o tym, ale też straciłem część serca w sobie.
*Opowiedział i popatrzył w stronę wyjścia*

Sunny spojrzała na niego, przepłynęła obok, zrywając niebieskiego kwiatka. Przechodząc, zaczęła dosyć głośno śpiewać.
You know the bed feels warmer,
Sleeping here alone,
You know I dream in color,
And do the things I want.
Wdrapała się na górę, a jej głos odbijał się echem.
// http://www.youtube.com/watch?v=Xn676-fLq7I //

*Hurrein zamknął oczy słuchając rytm pieśni.*

//teraz jest dobry link//
You think you've got the best of me
Think you've had the last laugh
Bet you think that everything good is gone.
Think you left me broken down
Think that I'd come running back
Sunny siedziała w tunelu i patrzyła się na Hurreina śpiewając.

*Hurrein lekko otworzył oczy, lecz wzrok i głowę miał przekuty lekko w dół. Słuchał cały czas jednak*

Sunny przerwała, przypatrywała się Hurreinowi.

*Jedna łza spłynęła mu po policzku, jednak zaraz ją otarł. Potrząsnął głową i spojrzał na Sunny.*
- Ładnie śpiewasz...
*Popatrzył w stronę wyjścia*
- No i... chyba czas na mnie...

Sunny zeskoczyła, żeby Hurrein mógł przejść. Podeszła do niego, spojrzała na mokre miejsce, gdzie jeszcze został ślad po łzie. Westchnęła i przybliżyła pyszczek do policzka husky'iego. Polizała go i powiedziała stanowczo.
- Tylko się nie rozklejaj. I mówiłeś, że ładnie śpiewam... posłuchaj kiedyś śpiewu Luny...
Zanurzyła się w wodzie, zniknęła w podwodnym tunelu.

*Hurrein poczuł wszędzie ciepło na swoim ciele. Spojrzał za siebie, a po chwili wyszedł z tego miejsca i ruszył teraz po prostu przed siebie szukając kolejnego schronienia*

Sunny spała na kwiatkach, po długiej i dusznej nocy nie chciało jej się wstawać. Tak więc spała pośród tych tęczowych roślinek. Luna była jeszcze na górze, wczoraj nieco porozmawiały.

Hurrein szybko przyszedł do domu Luny i Sunny, zaczął nawoływać.
- Sunny... Sunny! Sun!
Shez również tu przybiegł, także wołał.

Luna również wołała. Łzy napływały jej do oczu.

Hurrein spuścił głowę w dół. Tutaj chyba też jej nie było...
Shez spojrzał na nich, był smutny. Co się z nią stało?

Luna wpadła do jaskini z malowidłami. Dotknęła jednego, który przedstawiał Sun.

Hurrein spojrzał natomiast na złoty kwiatek, leżał na ziemi.
Shez patrzył na malowidła.

Luna wstała.
- Chodźcie, trzeba jej szukać gdzieś indziej.

- Gdzie teraz?
Spytał Shez.

- Nie wiem... może jest gdzieś na granicy?
Zapytała zmartwiona Luna.

- Granica...
Powtórzył Hurrein i spojrzał na Lunę.
- Chodźmy, ale trzeba tam już uważać.
Wyszedł z domu Luny i Sunny oraz ruszył w inną strony.

Luna pobiegła za nimi. Skierowała się w stronę przełęczy.