Rzeka położona między stromymi skałami. Jest rwąca i głęboka.

Czarna przyszła tuż za Cirą.

Cira spojrzała w dół, patrzyła na rzekę.
- Murowana śmierć... poczekajmy tu.

Katrina nie miała lęku wysokości, więc spojrzała w dół.
- Chcemy tu kogoś zepchnąć?

- Tak...
Wyszczerzyła się i usiadła przy skale.

Katrina usiadła obok i wyczekiwała. Pewnie ktoś tu zaraz przyjdzie...

Cira coś wyczuła. Psy.

- Chyba idą...
Spostrzegła Katrina.

Nadeszła Angel. Widząc Cirę odskoczyła. Słyszała o niej dużo. Za nią pojawiła się Luna.
- Co ty tu robisz?!

Hurrein i Shez przyszli. Shez warknął głośno, a Hurrein był zaskoczony widząc tą czarną postać...
Katrina uśmiechnęła się szyderczo...

Angel pokryła się niebieskimi znakami w kształcie chmur. Rzuciła się na Katrinę, raniąc ją.

Katrina przyjęła na siebie cios, miała lekką ranę na boku i łapę. Odepchnęła Angel i walnęła ją łapą w pysk. Hurrein rzucił się na Katrinę i przygwoździł do ziemi.

Luna skupiła się na atakowaniu Ciry. Walczyły ze sobą zaciekle. Angel chciała pomóc Hurreinowi. Zakręciło jej się w głowie. Cira wyrwała się Lunie i zaczęła atakować Angel. Po chwili walki, Angie była cała w ranach. Broniła się dzielnie.

Shez pobiegł pomóc Angel. Natomiast Hurrein i Katrina patrzyli po sobie.
- Złaź ze mnie Ty zdrajco!
Krzyknęła czarna.

Angel zapłonęła światłem. Rzuciła się na Cirę. która ugryzła ją w kark. Angel zaczęła się wahać, cofać się...
- N-nawet, jeśli mnie zabijesz... i innych... nadal... b-będziemy silniejsi...

Katrina siłą odepchnęła Hurreina, aż ten odleciał i zawisnął nad przepaścią. Kurczowo trzymał się dwoma łapami, a czarna wstała i z złym uśmieszkiem podeszła do niego.
- Nadszedł czas mojej zemsty...

***

Shez został trochę poraniony, ale nadal walczył z Cirą.

Luna podleciała do Katriny. Odepchnęła ją i próbowała wyciągnąć Hurreina.
~~
Cira wyrwała się z łap Sheza Podbiegła do Angel. Nie zdążyła jej dotknąć, bo... biała husky rzuciła się do tyłu, prosto w przepaść.

- NIE!
Shez podbiegł tam.

***

Hurrein przy pomocy Luny wdrapał się na górę.

Angel spadała w dół, nie widać było po niej żadnych emocji. Uwolniła z siebie jeszcze trochę mocy, która oślepiła Cirę. Luna zaatakowała seterkę. Angie krzyknęła, słychać było jak jej ciało roztrzaskuje się niedaleko rzeki.

Shez będąc w szoku patrzył cały czas w dół przepaści, wyłączył się.
Hurrein ze wściekłością rzucił się ponownie na Katrinę, która chciała zaatakować Lunę..

- ANGEL!
Krzyknęła Luna. Cira była unieszkodliwiona, więc zaczęła schodzić na dół.

Hurrein walnął tak Katrinę, że straciła przytomność. Teraz postanowił zejść za Luną na dół, Shez był za nim.

Luna była na dole, zaczęła szukać ciała Angel, pewne było, że nie przeżyła. Dostrzegła w oddali biały, zakrwawiony punkt. Podbiegła.

Ciało Angel było roztrzaskane, woda zmyła trochę krwi. Nie żyła.

Hurrein podbiegł za Luną i spojrzał na ciało martwej Angel. Chciało mu się rozpłakać na dobre, uronił kilka łez. Ponieśli okropną stratę.
Shez jak piorun wparował.
- Nie, nie, nie, nie, NIE! To nie może być prawda!

Luna zaczęła płakać.
- Angel...
Spojrzała na krew naokoło niej.

Hurrein pokręcił głową, spojrzał w dół i zamknął oczy. Shez nie powstrzymywał łez.

Wtem coś zabłysnęło koło psów. Pojawiła się Angel, ale przeźroczysta.

Shez spostrzegł Angel, normalnie rzucił się by chociaż uściskać ją. Jednakże przeleciał przez nią i upadł. Potem wstał, obrócił się i uświadomił sobie, że to duch...
Hurrein podniósł głowę, otworzył oczy i ujrzał Angel. Smutno na to patrzył.

Angel lekko uśmiechnęła się.
- Niestety, ale tylko tak mogę się wam objawiać. I to nie w dzień...
Spojrzała smutno na Lunę, i swoje ciało.
- Ale jest jeszcze szansa... opowiem wam o niej kiedy indziej. Teraz zakopcie ciało.
Luna zabrała się do kopania dołu.

Żeby było szybciej, Shez i Hurrein pomógł kopać Lunie dół. Po kilku minutach udało się wykonać zadanie, więc Hurrein wziął martwe ciało Angel na grzbiet, wskoczył w dół i delikatnie położył ciało. Po chwili wspiął się z powrotem.

Luna zaczęła zasypywać ciało. Ułożyła tam krzyż z patyków. Angel uśmiechnęła się.
- Dziękuję. Teraz będę spokojna. Jeśli chcecie, bym się pojawiła, po prostu o tym pomyślcie.
Rozpłynęła się. Luna westchnęła i zaczęła iść.
//teraz mija miesiąc, ok? I wybierz sobie jakieś miejsce, żeby Hurrein chodził xd//

// Ok //
Hurrein i Shez poszli za nią.

Ritta przybiegła na miejsce i rozejrzała się.
- Sierra ?! - Zawołała.

*Max również przybiegł. Zaczął węszyć i szukać Sierry*

Gdzieś w oddali leżał duży pies anielski.
Wpatrywał się w śpiącego szczeniaka , który spał przy brzuchu " anioła ".

*Max spojrzał na psa anielskego*

Ritta spojrzała też w kierunku nieznajomego psa.
- Hm ? Pies Anielski ? - Opuściła uszy.

*Max spojrzał na psa anielskiego. Zaczął po woli iść w jego kierunku. W pewnym momencie zauważył szczeniaka Czy to była Sierra?*

/ Są zbyt daleko.

//oj tam. Poprawione : P//

/ xD /

- Zaczekaj ! - Szybko podeszła do Maxa i go zatrzymała.
Obserwowała psa anielskiego i przekrzywiła głowę.

Pies anielski okazał się starszą suczką.
Nie widziała ich.
Nie uśmiechała , nie smuciła.
Miała obojętny wyraz twarzy.

Co się stało? *cofnął się trochę od psa anielskiego*

- A co jeśli ona jest z Rao ? - Szepnęła.
- Nie wiadomo , co może zrobić... - Dodała.

Pies anielski podniósł głowę.

*Z nienacka się tutaj pojawił. Upadł na ziemię.* C..co? Jak to... Jak ja się tutaj przeniosłem...

Spojrzała na niego.
- ...? - Przekrzywiła głowę.

Pies anielski rozejrzał się.
Zauważył ich.

*Wstał chwiejnie. Spojrzał na nich z głupią miną zakłopotany.*

- Co ty... - Zapomniała o tajemniczym psie.

Wtem rozległo się warknięcie.

Suczka spojrzała w stronę odgłosu.
To był ów pies anielski.

K..kto to? *Spojrzał na to wszystko z wytrzeszczonymi oczami.*

- Nie wiem... - Szepnęła.
Wpatrywała się w psa.

Tajemnicza suczka spojrzała na Sierrę.
Zarechotała.

Kim... wy jesteście...? *Zapytał.* I... jakim cudem ja się tutaj znalazłem...

- Jestem Ritta... Później pomyślimy dlaczego... - Uśmiechnęła się głupio.
Stanęła wyprostowana i patrzyła na suczkę.

- Ritta... jak dawno cię nie widziałam... - Syknął pies anielski z dziwnym uśmiechem.

M...miło mi... *Powiedział.* Ja... jestem Mike... *Spojrzał na anielskiego psa przestraszony.*

- Kim ty... - Zaniemówiła.

Czego... chcesz...? *Warknął na psa anielskiego.*

*Max cofnął się i patrzył na Psa Anielskiego*

Alex obserwował wszystko z ukrycia. W końcu, po walce ze samym sobą wyszedł z ukrycia. Obadał wzrokiem nowo przybyłą, stanął przed Rittą i zawarczał głośno.
- Co tu się dzieje?!

Ta się tylko roześmiała.
Po czym pokręciła głową.
Za nią widać było szczeniaka.
I racja , to była Sierra.
Tylko czemu się nie budziła ?

- Sierra...
Alex wyszeptał to cicho. Obszedł przybyszkę dokoła.
- Oddaj po dobroci...
Jego futro zjeżyło sie. Przez chwilę zrobił się jakby większy, bardziej podobny do ojca... ale tylko przez sekundę.

Wzięła szczeniaka w pysk.
Zbliżyła łapę ku niemu , która zapłonęła białym ogniem.
- Jeśli mnie zaatakujesz to ja ją... - Mruknęła.

Ritta spojrzała na Alexa , po czym na suczkę.
- Powiesz wreszcie czego chcesz ? - Zawołała.

Alex siedział przed suką spokojnie, jego oczy ciągle zmieniały kolor... raz były czekoladowobrązowe, drugi raz czysto niebieskie... jego ciało stawało się większe i bardziej umięśnione, a potem mniejsze i bardziej wątłe...

Ignorowała Alexa.
- Ciebie kochana ! - Mruknęła.

- Ale... co ? - Znów zaniemówiła.
- Co to... co to za spisek ? - Otworzyła szeroko oczy.

- Ty albo szczeniak... wybieraj... - Rzuciła suczka.

Wtem za krzaków wybiegł ogromny niedźwiedź. Rzucił się na Gaynę z rykiem, wytrącił z jej pyska szczeniaka, jednak niezbyt daleko. Na szyi niedźwiedzia lśnił niebieski kryształ. Alex wystraszył się i odskoczył. Bestia zbliżała się do Gayny.

Sierra potoczyła się po ziemi.
Leżała tak bez życia.

Ritta szybko podbiegła do Sierry.
Położyła się obok niej i przytuliła.

Etriata warknęła coś.
I uciekła.

Niedźwiedź podszedł do Ritty, jakby nie mając zamiaru atakować. Alex rzucił się na ogromnego miśka, jednak ten zrzucił go z siebie lekko.

Ritta otuliła Sierrę , niczym matka.
Rozpłakała się.
- To wszystko przeze mnie... - Zignorowała niedźwiedzia.

Alex spojrzał na małą. Podszedł do Ritty i położył się obok niej.
-... żyje?
Niedźwiedź odchrząknął głośno.
- Khym.

Ritta teraz była skupiona tylko na Sierrze.
- Nie wiem... - Zamknęła oczy.
Przytuliła bardziej Rittę.

Niedźwiedź ponownie odchrząknął i powiedział zachrypniętym głosem.
- Nie chciałbym przeszkadzać, ale...

Ritta spojrzała na niedźwiedzia.
Opuściła pysk.
Wstała kładąc Sierrę na ziemi.
- Opiekujcie się nią ! - Powiedziała , po czym spojrzała misia.
- Dziękuje za pomoc... - Mruknęła , po czym wzleciała w powietrze i gdzieś odleciała.

Futro miśka zalśniło. Wtem na jego miejscu pojawiła się... Julia! Kundelka, której ostatnio nikt nie widział. Zaśmiała się.
- Chciałabym być ptakiem.
Alex uśmiechnął się słabo, bo aktualnie stanęła przed nim gęś.

Sierra dalej się nie ruszała.

Alex polizał małą po pysku.

Mała biedronka usiadła na jej uchu.
Sierra delikatnie się poruszyła odstraszając owada.

*Max siedział gdzieś z tyłu. Patrzył na resztę*

Alex ucieszył się, podgryzł delikatnie ucho Sierry.
- Ej... obudź się...

Mała zmrużyła oczy.
Próbowała odepchnąć Alexa przednimi łapkami.
- Hiej , zośtaw mnie ! - Roześmiała się.

*Max rozglądał się , jakby czegoś szukał*

Alex polizał ją jeszcze raz.
- Uff... myślałem... że...

- Co ? - Spojrzała na niego pytająco.

- ... że umarłaś...
Spojrzał troskliwie na Sierrę.

Sierra spojrzała na niego zdziwiona.
Zrobiła smutną minkę.

Poczochrał jej futerko.

Przymknęła jedno oko.
Po czym się roześmiała.

Alex posmutniał, ułożył się do snu.

*Max położył się*

Sierra spojrzała na nich i skoczyła na Alexa.

*Patrzył w niebo*